Zachte dood...
Ze staan in mijn geheugen gegrift: de gekleurde stoffen figuurtjes die de protestantse godsdienstleraar gebruikte op het grote vilt bord om de Bijbelse verhalen te illustreren. Ook de Werken van Barmhartigheid kwamen aan bod. Die sloegen meteen aan. Wat mij niet is bijgebleven, is dat een van de werken aanspoort om de doden te begraven. Dat gebod heb ik pas op latere leeftijd geïnternaliseerd.
De overledenen in mijn omgeving hebben meestal een liefdevolle familie om hen ter grave te dragen.
Voor een dakloze is dat niet van zelfsprekend. Ook voor Jarek niet. Hij stierf op 10 maart tijdens zijn slaap een zachte dood. Hij werd slechts 54 jaar. Deze Pool was een van de daklozen die in deze surrealistische Corona tijden in hotel Bella Vista op Scheveningen werd gehuisvest.
Het bericht van zijn overlijden stond in de Nieuwsbrief van het Aandachtcentrum. In deze tijd waar veel mensen voortijdig overlijden, kwam dit bericht heftig bij mij binnen. Een beetje vreemd misschien maar als moeder van drie kinderen stelde ik mij voor hoe het moet voelen als je zoon, je broer of je vader ver weg van het thuisland komt te overlijden. Had Jarek al de wens gehad om in zijn vaderland begraven te worden, momenteel is dat uitgesloten met de gesloten grenzen. Ik besloot om naar zijn uitvaart te gaan.
Hij was een aimabele man die vaak in het Aandachtcentrum te vinden was. Ook bij de vrijdagse maaltijden van het Straatpastoraat kwam hij regelmatig langs. En als vaste klant kwam hij dagelijks soep halen bij de soepbus. Regelmatig was hij kritisch over de soep: die vond hij vaak aan de lauwe kant. Daar had hij volkomen gelijk in. De soep, vervoerd in grote geïsoleerde pannen, wordt meestal al in bekers uitgeschonken. Dat bevorderd de snelheid van het uitserveren maar gaat inderdaad ten koste van de kwaliteit.
Klaas Koffeman, de straatpastor, leidde op liefdevolle wijze de aangrijpende afscheidsceremonie. Ook nu wist hij de juiste toon te vinden in zijn preek. De mooie herinnering die hij ophaalde over het integere karakter van de overledene werd herkend door de aanwezige landgenoten.
Na de ceremonie hebben we Jarek naar zijn laatste rustplaat begeleid. Hij is bijgezet in een van de graven[i]die aan het Straatpastoraat ter beschikking zijn gesteld op begraafplaats Oud Eik en Duinen. Iedereen begint alleen aan zijn laatste reis maar Jarek nam ook alleen afscheid van dit leven. Soms sterft een dakloze ook een familie-loze dood….