Hiep, hiep, hoera! Vandaag zijn we jarig! Precies één jaar geleden passeerde de acte van oprichting bij de notaris. Dit heugelijke feit hadden we zullen vieren rond een gezamenlijk maaltijd. De strenge maatregelen rond Covid-19 steken daar een stokje voor. De taart wordt in de vriezer gezet in afwachting van veiligere tijden.

Valt er überhaupt iets te vieren een jaar na dato? Echt wel! Neem nu vandaag: één van de aangeschreven fondsen belde om te vragen naar de stand van zaken.  Een constructief gesprek volgde. Financiële ondersteuning is in principe mogelijk maar een pand blijkt wel een essentiële voorwaarde te zijn. We spraken af dat we weer contact hebben als er zicht is op een pand. Een onverwacht verjaarscadeautje dus. Steeds stapjes vooruit.

En dan dat pand. In mijn vorige blog schreef ik al dat daar voorzichtig positieve ontwikkelingen zijn. Er beweegt op het ogenblik niet zoveel door de Corona-crisis maar zodra daar meer over te vertellen is, horen jullie dat.

Ondertussen is de flyer af. Ik ben reuze trots op het resultaat: ingetogen door kleur en tekst. Het gerecyclede papier waarvoor is gekozen,  benadrukt de eenvoudige boodschap: de meest kwetsbaren verdienen een veilig ‘nest’ om aan te sterken na een medische ingreep of om uit te zieken. En hoe kan jij –  lezer – bijdragen om deze veilige haven te  helpen verwezenlijken? Zie de flyer op onze site.

Het inzicht in de vereiste opleidingen voor de vorming van onze toekomstige vrijwilligers groeit. Veel basis modules kunnen gevolgd worden bij PEP. Het meer specialistische aanbod zal elders aangekocht moeten worden.

Dit hele project is als het rijgen van een ketting met glaskraaltjes. Door sommige kraaltjes glijdt de naald makkelijk heen; andere kraaltjes – meestal de meest waardevolle in kleur of vorm – vragen meer moeite en inventiviteit om alsnog de draad door te laten. Wat zal het fijn dragen zijn als de HouseMartin-ketting compleet is.