Ik hoor nog hun stemgeluid, ik ‘voel’ nog hun neerbuigende blik op mijn grijze kruin… Twee mannen – groot van stuk – uit mijn netwerk die vroegen naar de stand van zaken rond het respijthuis reageerden met een smalend ‘het zal niet meevallen om dáár financiering voor te vinden’. Precies de stimulans die ik nodig had. Ik zou hen versteld doen staan. Ik moet eerlijk toegeven dat ik anderhalf jaar later licht van mijn stuk ben over het succes van de fondsenwerving. De idee van een respijthuis waar zieke daklozen kort kunnen verblijven om te herstellen van een niet welbevinden of om te revalideren na een operatie spreekt velen aan.

De fondsenwervingsreis begon allemaal met een kennismakingsgesprek met de nieuwe directeur van het Haëlla fonds. Zij hoorde ons verhaal aan, stelde een aantal relevante vragen en besloot snel. De eerste donatie was een feit. Maar daar bleef haar hulp niet bij. Verscheidene keren nam zij de tijd om ons te adviseren. Eveneens attendeerde zij meerdere fondsen op ons project. Zo leidde haar introductie bij het RCOAK op een verheugende en snelle, positieve reactie. Ook Stichting Dioraphte vertelde zij over ons project hetgeen resulteerde in een genereuze gift. Van de contactpersoon ontving ik nog een waardevol advies op fondsenwervingsgebied. ‘Vraag een bijdrage, vraag niet een rond bedrag. Dat geeft fondsen ruimte om een eigen keuze te maken in hun donatie’. Die tip hebben we meteen uitgeprobeerd. En het werkt!

Het Kans fonds en het Oranjefonds benaderden wij zonder introductie. Ook daar troffen we adviseurs die de tijd namen om het gesprek aan te gaan. Het luisteren, het doorvragen en het adviseren, het waren onderdelen van prettige, leerzame ervaringen waar wij erg dankbaar voor zijn. Ook het inspirerend gesprek met de adviseur van het RKWO ervoer ik als een strik rond het presentje

En toen, op een mooie ochtend werden wij gebeld door Stichting Dominium Adullam. Men wilde het bankrekeningnummer van Stichting HouseMartin ontvangen. Een dag later troffen we een genereuze gift aan op de bankaccount van de Stichting. Hetzelfde geldt voor een flinke donatie vanuit de Kloosterkerk. Eind 2020 ontvingen wij ook al de opbrengst van de vastenactie. Stuk voor stuk ontroerende momenten. We kregen meer dan we vroegen.

Ook een mooie reactie van PIN. Een project dat nog niet draait is voor hen geen aanleiding tot donatie. Maar voor de inrichting konden ze wel wat doen. Verder zijn er nog enkele fondsen die niet genoemd willen worden maar wel een bijdrage leverden. Onze erkenning voor hun gulle gaven is er niet minder om!

En tenslotte het laatste succes op het fondsenwervingsfront, een substantiële bijdrage van ZonMw. Het aanvraagtraject was een echte uitdaging. De eisen aan de aanvraag waren hoog, de tijd was gelimiteerd. Een ritme waar we niet aan gewend zijn. Het succes echter smaakt des te beter. Door hun bijdrage hebben we – naar aanloop van de opening van het RespijtHuis – een adequate project coördinator kunnen inhuren. Zij gaat ons als ZZP-er helpen met het afhechten van de laatste loodjes voor het op poten zetten van een solide onderneming.

De eerlijkheid noopt ons te melden dat er ook een drietal fondsen waren die onze aanvraag niet honoreerden. Wel gaven twee van die fondsen aan dat we in een later stadium nogmaals een poging mogen wagen. Veelbelovend vooruitzicht voor 2023.

Tenslotte: dit fascinerende financiële traject zou erg moeilijk geweest zijn zonder de hulp van meerdere adviseurs[1]. Hun energie en hun vertrouwen in het slagen van het project waren en zij  nog steeds erg waardevol.

[1]Vanwege de AVG wordt in dit stuk niemand bij naam genoemd maar ‘wie het schoentje past, trekke het aan’.