RespijtHuis HouseMartin

Hij had een hersenbloeding gehad, zat in een rolstoel met maar 1 been.

Hij kon goed mopperen, heel onvriendelijk zijn, maar nam het op voor de mensen van wie hij dacht dat ze niet goed werden behandeld. Hij had het altijd koud, in zijn kamer had hij een kachel, en daar was het 25 graden. Als in de huiskamer de ramen open stonden om te luchten, en mensen hadden het koud, dan kon hij echt op onvriendelijke wijze het opnemen voor die mensen.  Als House Martin een ondernemingsraad zou hebben, ging hij er vast in.

Hij wilde geen hulp, je mocht zijn rolstoel niet duwen, hij wilde zelf zijn eten snijden, zelf douchen, zelf aankleden, thuiszorg was eigenlijk niet nodig.

Daarom wilde hij geen yatzee met ons spelen. Hij wilde zelf zijn scores opschrijven en hij dacht dat hij niet kon schrijven.

En toen zei Corrie, ga dan proberen te schrijven, en hij ging oefenen, en schreef met veel moeite een scoreblad vol, en daarna wilde hij wel met ons yatzee spelen en werd hij net zo verslaafd als wij.

Hij was begin 50 en hij wilde 80 worden. Hij was een enorme doorzetter. Een inspiratie voor een van onze andere gasten met veel pijn in zijn lijf.

Hij hield alleen van hollands eten, aardappels, vlees en groenten, en je moest ook kunnen zien wat je at. En zo kwam hij een keer naar de Lukaskerk, waar Corrie boerenkool had gemaakt voor onze eetgroep. Corrie liet hem de kerk zien, ze staken een kaarsje aan voor zijn moeder, die protestants was en vast vanuit de hemel tevreden neerkeek omdat haar zoon in een protestantse kerk was.

Hij moest weg uit House Martin en het zag ernaar uit dat hij naar Rotterdam moest verhuizen. Dat zat er niet in wat hem betrof, als ajaxfan in Rotterdam gaan wonen. Hij was zijn hele leven al Ajax fan, had supporters kleding en op zijn kunstbeen stond een ajaxembleem. In Rotterdam zou hij nooit 80 worden. Maar, de dag nadat hij in de Lukaskerk was geweest werd hij gebeld dat hij naar Delft kon verhuizen. De stad was hij waar was grootgegroeid, en waar hij een kamer zou krijgen die op de wijk waar hij woonde uitkeek. Het was een wonder. Zijn ogen glommen en iedereen moest van het wonder horen.

En op de zondag daarna kwam hij alleen naar de Lukaskerk, naar de dienst. In zijn rolstoel over de hooftskade. Om een kaarsje aan te steken voor zijn moeder, en voor Corrie en Margriet.

Hij verhuisde naar Delft. Daar zijn we op een middag yatzee gaan spelen. We dronken koffie en begonnen een spelletje. Een week later gingen we om het spelletje af te maken, het ging niet goed met hem. We hebben het spelletje niet af kunnen maken. Hij stuurde nog een berichtje dat hij heel erg ziek was, en in het ziekenhuis was opgenomen. Hij mocht naar huis, en daar is hij overleden. Begin 50.  Een bijzonder mensenkind.

Corrie & Margriet, vrijwilligers RespijtHuis HouseMartin