‘Gluren’

'Gluren' bij De Buren
Sinds kort werk ik met veel plezier als gastvrouw bij het Aandachtscentrum . Het Aandachtscentrum ligt midden in Den Haag en is een soort laagdrempelige huiskamer voor eenzame mensen. Veel trouwe vrijwilligers – sommigen werken er al ruim 30 jaar – schenken dagelijks een kopje thee of koffie aan de bezoekers maar vooral geven zij hen onversneden aandacht.
Een groot aantal ‘stamgasten’ zijn bekenden: velen zijn vaste klant bij de dagelijkse soep-bus. Ook komen zij op vrijdagavond naar het Straatpastoraat voor het bijwonen van de gezamenlijk dienst en aansluitende maaltijd. Hoe makkelijk kabbelt het gesprek voort in het Aandachtscentrum. Dat is vaak heel wat lastiger bij het Straatpastoraat, weet ik uit ervaring.
Mijn motivatie om bij het Aandachtscentrum te werken is meerledig. Allereerst zijn er een aantal vacatures. Andere reden is dat ik de doelgroep – de potentiële cliënten van ThuisHuis Housemartin – beter wil leren kennen. Ook krijg ik bij elk gesprek dat ik met hen voer weer meer inzicht welke onderwerpen aanslaan en welke volstrekt taboe zijn. Tenslotte heb ik tijd: zolang het ThuisHuis nog in de opstartfase is en ik wacht op (re)acties van deze en gene omtrent het vinden van een geschikt pand kan ik mij alvast inzetten voor deze groep.
Onderdeel van het inwerken in mijn nieuwe baan was het bezoeken van drie inloophuizen – twee van React en een van het Leger des Heils – waar onze bezoekers regelmatig over de vloer komen. Het belang van duidelijke huisregels en het eventueel gecontroleerd afwijken ervan werd duidelijk bij deze huizen. Ik voelde bewondering en dankbaarheid dat deze voorzieningen bestaan. Maar al snel werden deze positieve gevoelens overschaduwd door het besef dat ze in principe alleen bestemd zijn voor daklozen die een daklozenpas hebben. Ook was het opvallend dat ze alle drie erg groot zijn. Het is mij niet helemaal duidelijk hoe dat gaat met de persoonlijke aandacht voor de bezoeker. Voelt hij zich wel gezien en gehoord? Bij het Aandachtcentrum besef ik wat een effect dat heeft op de bezoekers.
Vanuit het project Housemartin brachten we een bezoek aan het Logeerhuis De Buren waar we warm werden onthaald. Het Logeerhuis is een plek waar mensen zonder noemenswaardig netwerk even kunnen uitzieken na een operatie. Ook heeft men een aantal respijtplekken. In de kern is het concept van De Buren ongeveer wat wij met Housemartin voor ogen hebben. Alleen onze doelgroep is een beetje anders. Belangrijke opbrengst van dit bezoek is dat we nu weten welke vergunning we nodig hebben.
En nu is het grote aftellen begonnen. Het bezoek naar de notaris staat gepland voor 2 april. Dan wordt om 15:00 de acte gepasseerd waardoor de stichting HouseMartin in het leven wordt geroepen.
We zijn erg blij dat we op de valreep ons bestuur voltallig hebben kunnen maken. Peter Verburg die ook elders met veel genoegen het penningmeesterschap bekleedt, komt ook bij ons op de centjes passen.